Een lang, smal terrein, gelegen tussen arbeiderswoningen enerzijds en halfopen en open bebouwingen anderzijds.
Hoe dit terrein maximaal benutten zonder in te boeten aan leefkwaliteit? Dat was de vraag die ons gesteld werd door de projectontwikkelaar.
Vanuit stedenbouwkundig standpunt diende elke woning voorzien te worden van een individuele staanplaats of garage. Deze maatregel werd al snel het uitgangspunt van het ontwerp. Door het parkeren te groeperen en de vormentaal van de woning ter hoogte van deze parkeerplaatsen anders te benaderen ontstaat er spontaan een spel in de vormentaal van de gebouwen en wordt de lengte van de gevel doorbroken.
Het draaien van de woning op het laatste perceel is ook een gevolg van de vorm van het perceel. De perceeldiepte is hier beperkt waardoor er geen volwaardige tuin kon gecreëerd worden. Door het draaien van de woning en de naastliggende tuin bij de woning te betrekken werd het mogelijk om hier een passend antwoord op te bieden.